Określenie prawidłowego pulsu jest niezwykle istotne, ponieważ jest to jeden z głównych wskaźników naszego stanu zdrowia. Puls u człowieka dorosłego w stanie spoczynku powinien zawierać się w przedziale od 60 do 100 uderzeń na minutę. Zauważalne jest jednak, że na częstotliwość pulsu wpływają rozmaite czynniki, zarówno te związane z normalnym funkcjonowaniem organizmu, jak i te wynikające z obecności schorzeń. Warto podkreślić, że zarówno tętno u dzieci, jak i puls kobiety ciężarnej jest z reguły wyższy, jednak i w tych przypadkach ważne jest przestrzeganie określonych norm.
Puls jest jednym z fundamentalnych parametrów życiowych razem z temperaturą ciała, częstością oddechów i ciśnieniem tętniczym – wszystkie te elementy są w stanie nam dostarczyć informacji na temat naszego zdrowia. Puls jest efektem skurczów serca, które wyrzucają krew z lewej komory do aorty. Te skurcze powodują przepływ krwi i rozprzestrzenianie się fali ciśnienia wzdłuż naczyń, co jest odczuwalne jako tętno.
W przypadku dorosłych, norma tętna w spoczynku wynosi od 60 do 100 uderzeń na minutę. Puls jest w pewnym uproszczeniu miarą liczby uderzeń serca na minutę. Podkreśla się, że niższe tętno jest zwykle wskaźnikiem sprawnego działania serca i dobrego stanu układu krążenia. Przykładowo, młode, zdrowe i aktywne osoby mogą mieć tętno podczas snu wynoszące nawet 30 uderzeń na minutę. Jeżeli serce jest dostatecznie wydolne i przystosowane do ciężkiej pracy, może zaspokoić zapotrzebowanie całego organizmu na tlen nawet przy tak niskim rytmie.
Jednakże puls może być pod wpływem wielu czynników, takich jak wiek, stopień wytrenowania, wydolność oddechowa (palenie papierosów ma dużą negatywną rolę), obecność chorób sercowo-naczyniowych czy cukrzycy, temperatura powietrza, pozycja ciała, stan emocjonalny (np. stres, ekscytacja), wzrost i masa ciała czy stosowane leki. Wszystko to powinno być brane pod uwagę i jeśli tętno przekracza 100 uderzeń na minutę podczas spoczynku lub jeśli puls jest niski u osoby, która nie uprawia regularnie sportu, należy skonsultować się z lekarzem. Szczególnie niepokojące mogą być objawy takie jak duszność, omdlenia czy zawroty głowy oraz nierównomierny puls, który może świadczyć o niemiarowej pracy serca.
W terminologii medycznej niskie tętno określa się jako bradykardię, natomiast szybkie – tachykardię. Zbyt szybkie tętno może wynikać z odwodnienia, krwotoku, anemii, gorączki lub nadczynności tarczycy. Z kolei patologiczne spowolnienie akcji serca może występować w przypadku niewydolności mięśnia sercowego lub zaburzeń przewodzenia.