Wielodzietne rodziny często doświadczają konfliktów między członkami rodzeństwa. Chociaż większość z nich jest szybko rozwiązanych, nieustanne kłótnie i bójki, które mogą prowadzić do potencjalnie niebezpiecznych sytuacji, są problemem, który powinien zostać skierowany do uwagi rodziców, a jeśli to konieczne, również psychologa.
Kłótnie między rodzeństwem są częstym zjawiskiem w dużych rodzinach i zazwyczaj stanowią powód do niepokoju dla rodziców. Słowa takie jak „Dlaczego mam taką siostrę?!” czy „Chciałabym mieć innego brata!”, często słyszane podczas tych sporów, są rzadko łagodzone przez próby interwencji rodzicielskiej.
Specjaliści zgadzają się, że stłumienie negatywnych emocji dziecka oraz ignorowanie wyrażanych przez nie uczuć to błąd. Gniew jest naturalnym i normalnym uczuciem, a dzieci często są na siebie nawzajem zagniewane, podobnie jak ma to miejsce w małżeństwie czy pomiędzy przyjaciółmi.
Aby dzieci czuły się zrozumiane, rodzice muszą akceptować ich uczucia, nawet te negatywne. Jednak dzieci muszą zrozumieć, że gniew, żal czy zazdrość wobec rodzeństwa nie mogą prowadzić do zachowań, które stanowią zagrożenie dla bezpieczeństwa innych członków rodziny, są okrutne lub odzwierciedlają użycie siły.
Zwykle rodzice mają naturalną tendencję do zauważania, kiedy jedno z dzieci jest bardziej skłonne do współpracy lub zachowuje się lepiej niż inne. Ale porównywanie rodzeństwa nie motywuje dzieci do poprawy – raczej wzmacnia uczucia zazdrości i zawiści, a niedocenione dziecko może szukać sposobu na zemstę na tym, które zostało pochwalone. Zamiast porównywać dzieci, dla każdego z nich powinny być ustalone indywidualne cele i oczekiwania, biorąc pod uwagę ich wiek i rozwój emocjonalny.